درد، مورمور و گزگز بین انگشتان پا (نورومای مورتون)

1

نورومای مورتون عارضه‌ای است که یکی از عصب‌های دیژیتال کف پا، قرار گرفته بین استخوان‌های بلند متاتارس کف پا را درگیر می‌کند. این ناراحتی عموماً به عصب بین استخوان‌های سوم و چهارم کف پا آسیب می‌زند و به درد و بی‌حسی بین انگشت سوم و چهارم دامن می‌زند. عصب بین استخوان‌های دوم و سوم کف پا نیز گاهی تاثیر می‌پذیرد که با بروز علائم بین انگشت‌های دوم و سوم همراه است.

نورومای مورتون به ندرت عصب بین استخوان‌های اول و دوم یا چهارم و پنجم کف پا را درگیر می‌کند. این نوع گزگز و درد بین انگشتان پا معمولاً فقط در یک پا بروز می‌یابد و به ندرت دو نورمای یک پا به طور همزمان آسیب می‌بیند.

[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#cacaca”]

کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر رئیس السادات گسترده‌ترین طیف روش‌های درمانی را برای درمان نورومای مورتون ارائه می‌دهد. تنوع روش‌های درمان به بیمار اجازه می‌دهد تا مناسب‌ترین روش را انتخاب کند. ما نتایج درمان‌های پیشین را به دقت بررسی می‌کنیم، نیازها و شرایط شما را می‌سنجیم و بهترین روش درمان را انتخاب می‌کنیم. برای دریافت اطلاعات بیشتر و تعیین وقت می‌توانید با شماره‌ی ۰۲۱۲۲۱۱۹۹۴۶ با ما تماس حاصل فرمایید.

[/alert]

علائم و نشانه‌ها


بیماران دچار نورومای مورتون معمولاً از دردی شکایت دارند که از توپی کف پا شروع می‌شود و در انگشتان منتشر می‌شود. برخی بیماران فقط در انگشتان احساس درد می‌کنند. احساس سوزش و گزگز بین انگشتان نیز شایع است. برخی بیماران درد را به صورت راه رفتن روی سنگریزه یا شن و خاک توصیف می‌کنند.

علائم با پوشیدن کفش پاشنه بلند تشدید می‌شود و با درآوردن کفش، استراحت دادن به پا و ماساژ دادن تسکین می‌یابد. بیمار گاهی با بی‌حسی بین انگشتان درگیر مواجه می‌شود.

علل


درد بین انگشتان نتیجه تحمیل فشار مداوم و شدید به این ناحیه است که منجر به بروز التهاب می‌شود. بروز التهاب مزمن لزوماً ورم کردن پا را در پی ندارد، اما به مرور زمان به لایه‌بندی مداوم بافت همبند در این ناحیه می‌انجامد.

2

معاینه استاندارد جهت تشخیص نورمای مورتون


  • تست حساسیت به لمس و فشردن فضای شبکه‌ای: دکتر رئیس السادات بین انگشت‌های سوم و چهارم پا را با انگشت شست فشار می‌دهند. بروز درد نشان دهنده احتمال ابتلا به نورومای مورتون است.
  • تست فشار دادن کف پا: دکتر رئیس السادات پا را از اطراف فشار می‌دهند، بروز درد بین استخوان‌ها بیانگر احتمال ابتلا به نورمای مورتون است.
  • تست گاترز: فشار دادن همزمان استخوان‌های کف پا و رو به بالا و پایین بردن آنها به مدت ۳۰ ثانیه انجام می‌شود. اگر بیمار احساس درد کند، احتمالاً به نورومای مورتون مبتلا است.

3

درمان


بهره‌گیری از روش‌های محافظه کارانه یا غیرجراحی به منظور تسکین درد نخستین مرحله درمان نورمومای مورتون محسوب می‌شود.

یخ

اعمال سرما و سپس گرما، موسوم به کنتراست تراپی، یکی از درمان‌های نخست نورومای مورتون است که التهاب را کاهش می‌دهد. استفاده متناوب از کیسه یخ و کمپرس گرم علائم را تسکین می‌دهد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی خط اول درمان این عارضه است و متعهد بودن بیمار به انجام درمان شرط اصلی موفقیت آن است. فیزیوتراپی را نباید دست کم نگرفت، چون غالباً درد را بدون لزوم روی آوردن به روش‌های پیچیده‌تر تسکین می‌دهد. فیزیوتراپی حتی در کنار درمان‌های دیگری مانند درمان دارویی یا جراحی انجام می‌شود تا روند التیام بهتر طی شود و درد آرام شود. روش‌های فیزیوتراپی زیر برای درمان نورومای مورتون به کار برده می‌شود:

  • کشش و ماساژ: کشش و ماساژ با شل کردن رباط‌ها و تاندون‌های کشیده شده و سفت انعطاف پذیری ناحیه آسیب دیده را افزایش می‌دهد.
  • نرمش‌های پنجه (انگشتان پا): تقویت عضله‌ها از طریق انجام نرمش‌های پنجه بخش مهمی از فیزیوتراپی است که شدت گزگز و درد بین انگشتان را به حداقل می‌رساند.
  • نرمش‌های مچ پا: عضله‌های نگهدارنده مچ پا در اثر درد ناشی از نورمومای مورتون ضعیف می‌شوند. نرمش‌های تقویتی مچ پا را تقویت می‌کند، آن را پایدارتر می‌سازد و احتمال آسیب دیدگی مجدد را کاهش می‌دهد.

تعویض کفش

کفش عامل مهمی در تعیین شدت درد ناشی از نورومای مورتون به شمار می‌رود. به پا کردن کفش‌های تنگ و پاشنه بلند در بروز این عارضه بی‌تاثیر نیست و استمرار استفاده از آنها علاوه بر تشدید درد، ضرورت انجام درمان‌های تهاجمی‌تر را به دنبال دارد. پوشیدن کفش‌های با پنجه پهن از نخستین اقدامات درمانی نورومای مورتون به شمار می‌رود. بنابراین از پوشیدن کفش‌های با پنجه باریک یا نوک تیز و پاشنه بلند خودداری کنید.

ارتز

استفاده از ارتزهای آماده یا سفارشی نیز برای تسکین درد و گزگز بین انگشتان پا توصیه می‌شود. ارتزهای سفارشی معمولاً موثرترین درمان غیرجراحی در مراحل اولیه نورمای مورتون محسوب می‌شود.

داروها

درمان دارویی یکی از روش‌های ساده تسکین درد و گزگز بین انگشتان پا محسوب می‌شود. از آنجایی که درد نورومای مورتون در اصل نوعی درد عصبی است، داروهای فراوانی برای آرام کردن آن وجود دارد.

  • تایلنول/ استامینوفن: برای تسکین درد خفیف تا متوسط
  • داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب یا NSAID
  • ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای مانند آمی تریپتیلین: برای کنترل درد عصبی
  • بعضی داروهای ضدتشنج مانند گاباپنتین یا لیریکا: برای تسکین درد عصبی ناشی از نورومای مورتون
  • مسکن‌های مخدر: در موارد پیشرفته و تحمل درد شدید تجویز می‌شود.

تزریق کورتیکواستروئید

چنانچه درمان دارویی و فیزیوتراپی موفقیت آمیز نباشد، کورتیکواستروئید تزریق می‌شود. برخی پزشکان باتجربه این تزریق را در همان جلسه اول انجام می‌دهند، چون تشخیص می‌دهند که درمان دارویی موثر نخواهد بود. تزریق کورتیکواستروئید درد اکثر بیماران را در مدت زمان کوتاهی آرام می‌کند. دکتر رئیس السادات از این تزریق در کنار فیزیوتراپی، تغییر کفش و درمان دارویی بهره می‌گیرند.

عمل‌های غیرجراحی با استفاده از اولتراسوند

چنانچه درد و گزگز بین انگشتان پا با درمان‌های محافظه کارانه و تزریق کریتکواستروئید از بین نرفت، درمان تهاجمی‌تری باید انجام شود. یکی از روش‌های زیر با توجه به صلاحدید پزشک و وضعیت سلامت عمومی بیمار به کار برده می‌شود:

  • رادیوفرکوئنسی ابلیشن با استفاده از اولتراسوند
  • کرایو ابلیشن با استفاده از اولتراسوند
  • تزریق داروهای تخریب کننده عصب (نورولیتیک) با استفاده از اولتراسوند
  • تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت (پی آر پی) با استفاده از اولتراسوند
  • درمان سلول‌های بنیادی با استفاده از اولتراسوند

رادیوفرکانسی ابلیشن 

رادیو فرکانسی ابلیشن با استفاده از اولتراسوند عملی پیچیده و با تهاجم حداقل است که تسکین درد طولانی مدت و رضایتمندی بالای بیمار را به دنبال دارد. در این عمل عصب حسی آسیب دیده در اثر ابتلا به نورمای مورتون با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تا حدود ۹۰ درجه سلسیوس گرم می‌شود. گرما در این دما پروتئین‌های موثر در انتقال درد را تجزیه و متلاشی می‌کند و مانع انتقال پیام درد توسط فیبرهای عصبی می‌شود. درد با از بین رفتن عصب دیگر منتقل نمی‌شود. به علاوه رادیوفرکوئنسی ابلیشن با تشکیل رگ‌های خونی جدید فرایند التیام را شتاب می‌بخشد.

کرایو ابلیشن

کرایوتراپی با استفاده از اولتراسوند مشابه رادیوفرکانسی ابلیشن است و در آن عصب‌های مولد درد با دقت و احتیاط از بین برده می‌شود. در حالی که در رادیوفرکانسی از امواج صوتی برای گرم کردن و تخریب عصب استفاده می‌شود، در کرایو سرجری سرما و یخ به کار برده می‌شود. در این روش از گاز نیتروز اکساید برای کاهش شدید دما و تخریب گزینشی بافت نوروما استفاده می‌شود.

تزریق مواد تخریب کننده عصب (نورولیتیک)

مخلوطی از عامل اسکلروز دهنده (سخت کننده بافت‌ها) که معمولاً الکل تغلیظ شده است و داروی بی‌حسی موضعی مستقیماً در نورومای مورتون تزریق می‌شود تا توانایی عصب در انتقال سیگنال‌های درد از بین برود یا به شدت کاهش یابد و به این ترتیب درد تسکین یابد.

پی آر پی

در پی آر پی (PRP) درمانی از پلاکت‌های خود بیمار برای درمان مورتون نوروما استفاده می‌شود. پی آر پی برای درمان ناراحتی‌های اسکلتی ـ عضلانی متعدد مانند آسیب دیدگی تاندون، رباط، عضله و مفصل کاربرد دارد. فعالسازی پلاکت‌ها نقش مهمی را در فرایند التیام زخم و بهبود بافت نرم، به ویژه در صورت وجود التهاب ایفا می‌کند. ابتدا مقدار اندکی از خون خود بیمار گرفته می‌شود، سپس سانتریفیوژ می‌شود. در انتها مقداری از خون تغلیظ شده که حاوی پلاکت‌های فعال شده است در بافت آسیب دیده تزریق می‌شود.

nhm-mu-2-638

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *