درمان دررفتگی، نیمه دررفتگی و بی ثباتی کتف، شانه و بازو با فیزیوتراپی و حرکات ورزشی

d

ناپایداری مفصل شانه در اثر خارج شدن سر استخوان بازو از درون گوی مفصل شانه ایجاد می‌شود. این عارضه ممکن است در اثر آسیب ناگهانی به شانه و یا استفاده‌ی مکرر و بیش ‌از حد از رباط‌های آن ایجاد شده باشد.

دو نوع اصلی ناپایداری شانه عبارت‌اند از دررفتگی و نیمه‌دررفتگی. نیمه‌دررفتگی مفصل شانه به معنی یک دررفتگی جزئی و ناکامل می‌باشد در صورتی‌که مفصل شانه دچار نیمه‌دررفتگی شده باشد، ممکن است در نهایت دچار دررفتگی کامل شود. حتی یک آسیب خفیف می‌تواند استخوان بازو را از مفصل شانه خارج کند. دررفتگی زمانی رخ می‌دهد که سر استخوان بازو از درون گوی مفصل شانه خارج شود. برخی از افراد به ناپایداری مزمن شانه مبتلا هستند به این معنی که مکرراً دچار دررفتگی در این مفصل می‌شوند.

مفصل آرنج میتواند بدنبال ضربات شدیدی که به اندام فوقانی وارد میشود دچار دررفتگی شود. درمان این دررفتیک باید بسرعت انجام شود تا احتمال بروز عوارض احتمالی کاهش یابد. معمولاً علائم دررفتگی آرنج و به صورت تغییر شکل آرنج همراه با درد شدید است. بعد از مدتی آرنج متورم میشود. بیمار آرنج در رفته را با دست مقابل گرفته و از حرکت آن جلوگیری مسکند. هر گونه حرکت آرنج با درد شدید توام است. معمولاً بعد از مدت کوتاهی از ضربه، قسمت داخلی مفصل کبود میشود.
پزشک معالج از رادیوگرافی ساده برای تشخیص دررفتگی کمک میگیرد. عکس برداری از آرنج میتواند جهت جابجایی استخوان ها و وجود یا عدم همراهی شکستگی با دررفتگی را نشان میدهد.

[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#cacaca”]

دکتر رئیس‌السادات به ‌منظور تشخیص دقیق مشکل شانه و تعیین راه ‌حل مناسب، شانه‌ی شما را به ‌دقت بررسی می‌کند. راه‌ حل‌های درمانی می‌توانند شامل فیزیوتراپی، ماساژ، پیلاتس، یوگا و اصلاحات بیومکانیکی باشند.

[/alert]

آناتومی شانه


dd1

مفصل شانه از نوع گوی و کاسه می‌باشد. این مفصل از سه استخوان تشکیل یافته است: استخوان بازو، استخوان کتف و استخوان ترقوه.

  • گوی موجود در سر استخوان بازو درون کاسه‌ی مفصل شانه (حفره‌ی گلنوئید در مفصل کتف) قرار گرفته و این مفصل را می‌سازد.
  • حفره‌ی گلنوئید به وسیله‌ی یک حلقه از نوع بافت نرم (لابروم) پوشانده شده است.
  • یک سطح صیقلی و بادوام (غضروف مفصلی) بر روی سر استخوان بازو و یک پوشش نازک داخلی (غشای سینوویال)، به مفصل این امکان را می‌دهند تا حرکتی نرم و روان داشته باشد.
  • قسمت بالایی استخوان کتف (زائده‌ی اخرمی) تا روی مفصل شانه ادامه پیدا می‌کند. یک انتهای استخوان ترقوه به وسیله‌ی مفصل اخرمی ترقوه‌ای به استخوان کتف متصل می‌شود. انتهای دیگر استخوان ترقوه به وسیله‌ی مفصل جناغی چنبری به استخوان جناغ سینه متصل شده است.
  • کپسول مفصلی یک لایه‌ی نازک از بافت‌هاست که مفصل را احاطه می‌کند. این کپسول امکان داشتن دامنه‌ی حرکتی وسیع را برای مفصل فراهم کرده و پایداری آن را نیز تأمین می‌کند.
  • روتاتور کاف به گروهی از عضلات و تاندون‌ها گفته می‌شود که استخوان بازو را به استخوان کتف متصل می‌کنند. روتاتور کاف مفصل شانه و کپسول مفصلی آن را می‌پوشاند.
  • عضلات متصل به روتاتور کاف این امکان را به شما می‌دهند تا دست خود را بلند کرده، به فضای بالای سر خود دسترسی داشته و در فعالیت‌هایی مانند شنا و پرتاب اجسام شرکت کنید.

علل


اگر چه در برخی از موارد جدا شدن استخوان‌های مفصل اخرمی ترقوه‌ای توسط افراد غیرمتخصص به دررفتگی شانه یاد می‌شود، دررفتگی واقعی شانه متفاوت است. دررفتگی شانه زمانی رخ می‌دهد که سر استخوان بازو از محل خود که حفره‌ی گلنوئید نام دارد خارج شود. دررفتگی شانه و جدا شدن استخوان‌های مفصل اخرمی ترقوه‌ای به‌ سادگی با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. ولی دررفتگی و جداشدگی شانه، دو آسیب متفاوت می‌باشند.

  • دررفتگی شانه
  • جداشدگی شانه

دررفتگی شانه


در طی این آسیب، زمین خوردن و یا یک ضربه می‌تواند موجب خارج شدن استخوان بازو از درون گوی مفصل شانه شود. برخلاف بسیاری از مفاصل شما – برای مثال مفصل آرنج – مفصل شانه تحرک‌پذیری بسیار بالایی دارد. شما می‌توانید دست خود را تقریباً در همه‌ی جهات حرکت داده و بچرخانید. البته این تحرک‌پذیری بالا هزینه‌هایی را نیز در بر خواهد داشت. مفصل شانه ذاتاً ناپایدار بوده و ممکن است به‌ آسانی دچار دررفتگی شود.

در موارد دررفتگی شدید شانه، بافت‌ها و اعصاب اطراف مفصل شانه آسیب می‌بینند. اگر شانه‌ی شما مکرراً دچار دررفتگی شود، ممکن است به ناپایداری و ضعف مزمن شانه مبتلا شوید.

d22

انواع دررفتگی‌های مفصل شانه

دررفتگی قدامی. در این نوع دررفتگی، سر استخوان بازو از قسمت جلویی حفره‌ی گلنوئید خارج ‌شده و در زیر زائده‌ی کوراکوئید قرار می‌گیرد. این نوع دررفتگی بعضاً با نام دررفتگی زیر کوراکوئیدی شناخته می‌شود.

d33

دررفتگی خلفی. زمانی که این نوع از دررفتگی اتفاق می‌افتد، سر استخوان بازو به پشت حفره‌ی گلنوئید می‌رود.

d44

دررفتگی تحتانی. در طی این نوع از دررفتگی، سر استخوان بازو از درون حفره‌ی گلنوئید خارج‌ شده و در زیر آن قرار می‌گیرد.

d55

جداشدگی شانه


برخلاف نام آن، این عارضه معمولاً خود مفصل شانه را درگیر نمی‌کند. در عوض، در طی این عارضه، زمین خوردن و یا یک ضربه باعث پاره شدن رباط‌های متصل‌کننده‌ی استخوان ترقوه به استخوان کتف می‌شود. انواع جداشدگی‌های شانه برحسب شدت آسیب به رباط‌ها دسته‌بندی می‌شوند.

  • آسیب نوع اول، رباط اخرمی ترقوه‌ای به‌ صورت جزئی پاره شده ولی رباط کوراکوکلاویکولار آسیبی ندیده است. در زیر می‌توانید تصویر آسیب نوع یک را مشاهده کنید.
  • آسیب نوع دوم، رباط اخرمی ترقوه‌ای کاملاً پاره شده و رباط کوراکوکلاویکولار یا دچار پارگی جزئی شده و یا آسیبی ندیده است. استخوان ترقوه تا حدی از زائده‌ی اخرمی جدا شده است. تصویر آسیب نوع دوم در زیر آورده شده است.
  • آسیب نوع سوم، رباط‌های اخرمی ترقوه‌ای و کوراکوکلاویکولار هر دو کاملاً پاره شده‌اند. استخوان ترقوه و زائده‌ی اخرمی کاملاً از یکدیگر جدا شده‌اند. می‌توانید تصویر آسیب نوع سوم را در زیر مشاهده کنید.

d66از آنجایی‌که استخوان ترقوه در محل خود ثابت نیست، ممکن است از جای خود خارج ‌شده و به پوست بالای شانه فشار بیاورد. با اینکه جداشدگی شانه باعث ایجاد بدشکلی می‌شود، افراد با گذر زمان کاملاً بهبود پیدا می‌کنند.

d77شما ممکن است در اثر موارد زیر دچار دررفتگی و یا جداشدگی شانه شوید:

  • زمین خوردن بر روی شانه، به‌ خصوص بر روی سطوح سخت
  • ضربه خوردن مستقیم شانه
  • تلاش برای گرفتن ضربه‌ی ناشی از زمین خوردن به کمک دست
  • دررفتگی شانه ممکن است در اثر چرخیدن شدید و ناگهانی دست نیز ایجاد شود.

ورزش‌هایی که در آن‌ها خطر این دو آسیب بیشتر است عبارت‌اند از:

  • فوتبال آمریکایی
  • هاکی
  • صخره‌نوردی
  • راگبی
  • فوتبال
  • اسکی
  • والیبال

علائم دررفتگی یا جداشدگی شانه


علائم دررفتگی شانه عبارت‌اند از:

  • احساس درد در قسمت بالایی دست که با حرکت دادن آن شدیدتر می‌شود.
  • بدشکلی شانه – وجود برآمدگی غیرعادی در جلو و یا پشت شانه، بسته به نوع دررفتگی

از جمله علائم جداشدگی شانه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • درد شدید بلافاصله پس از وقوع آسیب
  • حساسیت شانه و استخوان ترقوه نسبت به لمس
  • ورم
  • کبودی
  • بدشکل شدن شانه

تشخیص


برای تشخیص دررفتگی و جداشدگی شانه، پزشک یک معاینه‌ی فیزیکی کامل را صورت می‌دهد. ممکن است به‌ منظور رد احتمال شکستگی استخوان‌ها و عوارض دیگر، نیاز به عکس‌برداری با اشعه‌ی ایکس باشد.

درمان


شانه‌ی دررفته باید بلافاصله تحت درمان قرار بگیرد. لازم است تا پزشک شما، استخوان بازو را به درون گوی مفصل شانه بازگرداند. از آنجایی‌که با گذشت هر لحظه بر درد و ورم مفصل افزوده می‌شود، هر چه این کار زودتر انجام شود بهتر خواهد بود. زمانی که استخوان بازو به درون مفصل شانه بازگشت، مقداری از درد کاسته می‌شود. پس ‌از این که استخوان شانه در محل خود قرار گرفت شما می‌توانید از روش‌های درمانی محافظه‌کارانه برای کاهش درد و ورم استفاده کنید. این روش‌های درمانی برای جداشدگی شانه نیز کاربرد دارند. برای درمان این عارضه‌ها باید:

گذاشتن یخ

به ‌منظور کاهش درد و ورم، بر روی شانه‌ی خود یخ بگذارید. برای مدت ۲ تا ۳ روز، هر سه تا چهار ساعت این کار را به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه انجام دهید.

اسلینگ

تا زمان انجام درمان پزشکی، به‌ منظور ثابت کردن شانه و عدم ایجاد آسیب بیشتر، از یک اسلینگ استفاده کنید. پس از درمان می‌توانید برای استفاده از اسلینگ، نظر پزشک خود را بپرسید.

d8-300x300

از داروهای مسکن ضدالتهاب استفاده کنید

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و ورم کمک کنند. با این ‌حال این داروها می‌توانند عوارض جانبی به همراه داشته باشند. مانند افزایش خطر خونریزی، زخم معده، حمله‌ی قلبی و سکته. این داروها نباید برای مدت‌زمان‌های طولانی مورد مصرف قرار بگیرند، مگر با دستور پزشک.

ورزش برای دررفتگی شانه

[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#cacaca”]

تمرینات تقویتی و کششی و ورزش را در صورتی انجام دهید که پزشک آن‌ها را به شما توصیه کرده باشد.

[/alert]

زمانی که علائم حاد عارضه از بین رفتند، دکتر رئیس‌السادات از شما می‌خواهد تا برنامه‌ی توان‌بخشی خود را آغاز کنید. این کار به تقویت عضلات شانه‌ی شما کمک کرده و در نتیجه، هم روند بهبودی شما را تسریع کرده و هم احتمال وقوع آسیب‌های بعدی به شانه را کاهش می‌دهد.

شما باید با تمرینات کششی سبک شروع کرده و با بهبودی عارضه، تمرینات خود را شدیدتر کنید. ولی بدون مشورت اولیه با پزشک، تمرینات خود را شروع نکنید.

سعی نکنید به سطح فعالیت فیزیکی قبلی خود بازگردید تا زمانی که:

  • بتوانید شانه‌ی آسیب‌دیده را همانند شانه‌ی آسیب‌ندیده‌ی خود حرکت دهید.
  • شانه‌ی آسیب‌دیده، به ‌اندازه‌ی شانه‌ی سالم شما قدرتمند باشد.

اگر قبل از بهبودی کامل شانه از آن استفاده کنید، ممکن است آسیب‌های دائمی به آن وارد شوند. بازگشت سریع به فعالیت‌ها، ارزش داشتن یک شانه‌ی آسیب‌دیده در طول زندگی را ندارد.

2 پاسخ
  1. نعیمه سخاور
    نعیمه سخاور گفته:

    با سلام خانم۴۳ساله هستم به مدت دو ساله بدنسازی کار میکنم دیروز حین تمرین شانه دست چپم دررفت پزشک متخصص طب اورژانس جا انداخت بعداز بانداژ دستموبه حالت ۹۰ درجه به سینم بانداژکردند این بانداژ برای چه مدت بایدروی دستم باشه خودشان گفتنددو روزولی من توی اینترنت خوندم باید دو سه هفته باشه؟

    پاسخ
    • متخصص طب فیزیکی و توابخشی دکتر سید احمد رئیس السادات
      متخصص طب فیزیکی و توابخشی دکتر سید احمد رئیس السادات گفته:

      با سلا م و احترام. تر جیحا ده روز تا دو هفته بسته باشد و بعد از آن ورزش و فیزیوتراپی انجام شود.

      پاسخ

تعقیب

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *