تأثیر پلاسمای غنی از پلاکت در درمان بیماری های اسکلتی عضلانی

پلاسمای غنی از پلاکت سلول بنیادی نیست!

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در برخی بیماریهای اسکلتی عضلانی مفید است ، اما سلول بنیادی نیست.

از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در طب فیزیکی و به ویژه درمان و توانبخشی بیماریهای اسکلتی و عضلانی استفاده می شود. اثرات مفید این روش در تسریع التیام زخمها و تسهیل پاسخ به آسیبها ، در محیطهای آزمایشگاهی و مدلهای حیوانی مورد تأیید و تأکید می باشد. همچنین به کارگیری پلاسمای غنی از پلاکت در کاهش درد و بهبود عملکرد مبتلایان به آرنج تنیس بازان، آرتروز زانو و مچ پا، تاندونیت ها و بورسیت های مزمن، فاشئیت  پلانتاز و آسیب مینیسک زانو نیز مفید و مؤثر می باشد.

مطالعات گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مرکز پزشکی آموزشی و درمانی شهید مدرس (سعادت آباد) اثرات مفید ۹ ماهه پلاسمای غنی از پلاکت را در درمان آرتروز خفیف تا متوسط زانو و همچنین بهبود مبتلایان به آرنج تنیس بازان مقاوم به درمان را تائید کرده است. اما به کارگیری این روش درمانی در سطح گسترده و روتین احتیاج  به بررسی اثرات طولانی مدت تر، مطالعات تصویر برداری ، بررسی هزینه اثر بخشی و مقایسه با سایر روشهای درمانی دارد.

در بعضی از تبلیغات اثرات درمانی پلاسمای غنی از پلاکت را به سلولهای بنیادی نسبت می دهند. ولی در واقع این روش درمانی با درمان های سلول بنیادی متفاوت است. در تزریق پلاسمای غنی از پلاکت با افزایش غلظت پلاکتهای سرم ، از اثرات فاکتورهای رشد و سایر محتویات آنها در تکثیر سلولهای مورد نیاز در ترمیم بافتها بهره گیری می شود.

در حال حاضر PRP در بیشتر موارد خط اول درمانی در ضایعات اسکلتی عضلانی به شمار نمی رود و به هیچ وجه جایگزین اقدامات توانبخشی و یا اعمال جراحی ارتوپدی در موارد آسیب شدید نمی باشد.

انجام درمان با تزریق پلاسمای غنی از پلاکت در مراکز دانشگاهی و تکیه بر مستندات علمی موجود در خصوص : موارد استفاده و منع مصرف، روش صحیح تهیه و، استفاده از کیت های معتبر و ملاحظات پیش و پس از درمان بر سودمندی این روش درمانی می افزاید و از سوءاستفاده های احتمالی می کاهد.