دیر جوش خوردن و جوش نخوردن شکستگی استخوانها
دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن استخوانها یکی از عوارض بلندمدت آسیبهای شکستگی استخوانی است. دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن استخوان در واقع به حالتی اطلاق میشود که که مدت زمان کافی از زمان بروز شکستگی استخوان، که به طور طبیعی میبایست استخوان طی این زمان جوش خورده باشد، گذشته است اما هنوز هیچ اتصال و جوشخوردگی استخوانی در محل شکستگی ایجاد نشده است. شکستگی نواحی ساقهی استخوانها تا ۶ ماه با عنوان “جوش نخوردن یا دیر جوش خوردن” نامیده نمی شود. این در حالی است که شکستگی مرکزی استخوان فمور در صورت عدم جوش خوردت بعد از گذشت سه ماه، به عنوان عارضهی “دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن” شناخته میشود.
[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#cacaca”]
دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن استخوان به یک بازهی زمانی مشخص وابسته است. این که بازهی زمانی طبیعی برای جوش خوردن استخوان چه مدت است به عوامل مختلفی بستگی دارد که این عوامل در روند و سرعت جوش خوردن استخوان موثر هستند، از جمله محل شکستگی، شدت و وسعت شکستگی و میزان آسیب بافتهای نرم. بروز این گونه عوارض یعد از شکستگی ایتخوان، در برخی از بیماران اجتناب ناپذیر است اما میتوان با روشهایی از بروز این عوارض جلوگیری کرد، یا احتمال بروز آن را کاهش داد. همچنین در صورت بروز این عارضه، تشخیص صحیح و به موقع و اقدامات درمانی متناسب، از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورتی که عارضهی “دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن” رخ دهد، شکستگی استخوان بدون مداخلات درمانی، بهبود پیدا نخواهد کرد.
متخصصین ما در کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر رئیسالسادات با انواع روشهای فیزیوتراپی، به تحریک رشد و ترمیم بافت استخوان کمک نموده و جوش خوردن استخوان را تسریع میکنند. جهت مشاوره یا رزرو نوبت میتوانید با ما از طریق شماره ۰۲۱۲۲۱۱۹۹۴۶ – ۰۲۱۲۲۱۱۹۹۴۸ در تماس باشید.
[/alert]
روند بهبودی و ترمیم استخوانها
بعد از ان که شکستگی استخوان روی میدهد، فرآیندهای پیچیدهای برای ترمیم و پوشش آن در بدن آغاز میشود که این فرآیندها دارای مراحل مختلفی از جمله، التهاب، ترمیم و شکلدهی مجدد است. این روند ترمیمی میتواند شکل و ساختار استخوان و هوچنین قدرت حرکتی و کارایی عملکردی آن را کاملا بازیابی کند.
اما با وجود این که به طور بالقوه، بدن توانایی ترمیم و بازسازی کامل استخوان و کارایی آن را دارد، در برخی از مواقع، نوع شکستگی یا اختلال در روند ی درمان شکستگی یا بافتهای نرم اطراف، منجر به بروز عوارضی از جمله جوش نخوردن و دیر جوش خوردن و عفونت استخوانی میشوند.
اصطلاحات، جوش خوردن کُند، دیر جوش خوردن و جوش نخوردن
مفاهیم جوش خوردن کند، دیر جوش خوردن و جوش نخوردن با توجه به روند ترمیم استخوان و سرعت پیشروی آن، تعریف میشوند.
جوش خوردن کُند
این اصطلاح بدین معناست که استخوان در حال جوش خوردن است اما روند ترمیم و بازسازی استخوان بسیار کند است. در این حالت، شکستگی استخوان با وجود گذشت چند هفته، همچنان به شکل مراحل اولیهی ترمیم است. خط شکستگی استخوان همچنان کاملا واضح و قابل رویت است اما تکههای شکستهشدهی استخوان از هم فاصله نگرفته و جدا نشدهاند و هیچ نشانهای از رسوب کلسیمی غیرطبیعی، خوردرفتگی استخوان یا عفونت وجود ندارد. کند جوش خوردن استخوان، لزوما منجر به دیر جوش خوردن یا جوش نخوردن نمی شود. این گونه شکستگیها معمولا، در نهایت و بعد از دورههای طولانی بیحرکت نگه داشتن استخوان، ترمیم میشوند.
دیر جوش خوردن
دیر جوش خوردن استخوان به این معناست که با گذشت مدت زمان مورد انتظار برای جوش خوردن کامل استخوان، هنوز ترمیم استخوان به طور کامل صورت نگرفته است. در تصاویر رادیوگرافی، شکستگی استخوان واضح است و قسمتهای تازه ترمیم یافته حالتی غیرمنظم دارند. در صورت انجام اقدامات درمانی به موقع و مناسب، دیر جوش خوردن استخوان را میتوان درمان کرد و احتمال جوش خوردن استخوانها وجود دارد.
جوش نخوردن
جوش نخوردن استخوان به حالتی اطلاق میشود که مدت زمان مورد انتظار برای ترمیم کامل شکستگی به اتمام رسیده است ولی ترمیم بافت استخوانی هنوز کامل نشده و روند فعالیت سلولی برای ترمیم استخوانی نیز متوقف شده است. به طور تخصصی تر، زمانی اصطلاح ” جوش نخوردن استخوان” به کار میرود که دورهی ترمیم استخوانی کامل شده باشد، اما با وجود مداخلات درمانی، همچنان شکستگی بازسازی نشده باشد و روند ترمیم و استخوان و تولید سلول متوقف شده باشد. تفاوت بزرگی که بین دو حالت قبلی یعنی جوش خوردن کند یا دیر جوش خوردن و حالت سوم یعنی جوش نخوردن استخوان وجود دارد، توقف روند بازسازی و ترمیم استخوان است.
زمانی که این حالت رخ میدهد، بافت استخوان در انتهای محل شکستگی حالتی متراکم و سخت پیدا میکند و کانالهای ریز داخل استخوانی بسته میشوند و انتهای استخوانها با بافت فیبروزی به هم متصل میشوند. در صورتی که قسمت ساقهی یکی از استخوانهای بلند شکسته شده باشد، حداقل شش ماه باید از زمان شکستگی بگذرد تا بتوان عارضه “جوش نخوردن استخوان” را به طور قطعی تشخیص داد و تایید کرد.
عواملی که احتمال جوش نخوردن استخوان را افزایش میدهد
عوامل مرتبط با بیمار
- بالا بودن سن بیمار
- تغذیه نامناسب
- سابقهی درمان با داروی استروئیدی
- سایقهی انجام پرتودرمانی
- مصرف داروهای ضدانعقاد خون
- کشیدن سیگار
- مصرف بالای الکل
فاکتورهای مرتبط با آسیبدیدگی
- باز بودن زخم شکستگی
- درگیر شدن بافتهای نرم در شکستگی
- از دست رفتن بخشی از استخوان که موجب ایجاد شکاف در استخوان شده
- نرسیدن خون کافی به محل شکستگی به علت وارد شدن آسیب به یکی از عروق خونرسان مجاور
- وارد شدن آسیب به عضلات و لایهی پیرااستخوانی (لایه پوشاننده اطراف استخوان)
- خرد شدن شدید استخوان نیز می تواند علت دیر جوش خوردن استخوان باشد.
- عفونت
فاکتورهای مرتبط با نحوهی درمان بیمار
- بیحرکت کردن استخوانها به نحو نامناسب
- جدا شدن تکههای استخوانی شکسته شده از محل خود به علت کشیده شدن استخوانها بر اثر فشارهای خارجی یا فیکس کردن استخوانها (طی جراحی) به نحو نامناسب
- قرار گرفتن تکههای شکسته شدهی استخوان در محل نامناسب
- عدم جوش خوردن ایمپلنت در استخوان
تشخیص جوش نخوردن و دیر جوش خوردن استخوان
تشخیص جوش نخوردن یا دیر جوش خوردن بر اساس معاینات فیزیکی و بررسی تصاویر رادیوگرافی انجام میشود. در معاینات فیزیکی، به نظر میرسد که قسمتهای شکسته شدهی استخوان، حرکت دارند و در محل بروز شکستگی، حساسیت به لمس وجود ندارد. در حالت طبیعی، ناحیهی آسیبدیده باید به لمس کردن حساس باشد. عدم حساسیت به لمس وجه تمایز “دیر جوش خوردن” و “جوش نخوردن ” است و در واقع نشاندهندهی این است که در محل آسیبدیده، فعالیت بیولوژیکی متوقف شده است.
مواردی که در تصاویر رادیوگرافی میتوان دید، عبارتند از:
- عدم وجود پلهای استخوانی در محل شکستگی
- تصلب بافت و متراکم و سفت بودن بافت استخوانی در انتهای لبههای شکستگی
- پا بر جا بودن خطوط شکستگی استخوانی
- عدم مشاهدهی تغییر در حالت جوش خوردن استخوان طی چند سری عکسبرداری رادیوگرافی
- وجود خار یا زائدهی استخوانی که البته این مورد چندان قابل استناد نیست، خصوصا اگر استخوانها با عمل جراحی به هم فیکس شده باشند.
درمان جوش نخوردن استخوانها
تحریک مغناطیسی (مگنتتراپی)
ثابت شده است که تحریک مغناطیسی یا مگنتتراپی، مدالیته درمانی موثری برای مشکل جوش نخوردن استخوانها از نوع هایپرتروفیک میباشد. البته این روش نمی تواند مشکلات عدم ثبات، دفرمیتی و اختلاف طول پاها را حل کند.
اولتراسوند پالسی با شدت کم
در روش اولتراسوندتراپی از یک تولیدکنندهی سیگنال و مبدل استفاده میشود که بر روی پوست بدن و در نزدیکی محل شکستگی قرار داده میشوند و سیگنالهای صوتی اولتراسوند با شدت کم را به محل آسیبدیده میفرستند. زمانی که دستگاه اولتراسوند روی محل شکستگی قرار داده میشود، امواج اولتراسونیک که سرعتدهندهی روند ترمیم استخوانی هستند، به محل شکستگی فرستاده میشوند. هرچند هنوز مشخص نیست که امواج اولتراسونیک دقیقا چگونه میتوانند روند ترمیم و بازسازی استخوان را تسریع کنند، اما این امواج تاثیری مشابه با تاثیر فشار مکانیکال بر استخوانها دارند و موجب تحریک آنها برای بازسازی میشوند.
شاکویوتراپی (ESWT)
شاکویوتراپی (ESWT) یک روش درمانی غیرتهاجمی است که در آن از امواج متمرکز شدهی شاکوِیو استفاده میشود. این روش موجب بهبود خونرسانی به محل آسیبدیده و تشکیل مویرگهای جدید در محل میشود و بدین ترتیب روند بهبودی را سرعت میدهد.
تزریق اوزون (اوزونتراپی)
در روش اوزونتراپی از انرژی که مولکولهای اکسیژن به همراه دارند، برای ترمیم بافت آسیبدیدهی استخوانها، مفاصل، رباطها و تاندونها استفاده میشود تا این بافتها سریعتر ترمیم و بازسازی شوند. تزریق اوزون همچنین موجب کاهش درد در محل آسیبدیدگی میشود.
تزریق PRP
PRP به معنای پلاسمای غنی از پلاکت است که از خون خود بیمار به دست میآید و دارای غلظت بسیار بالایی از پلاکت میباشد. زمانی که پلاسمای غنی از پلاکت به محل آسیبدیدگی تزریق میشود، فاکتورهای رشد که برای ترمیم و بازسازی بافت ضروری هستند، در این محل تجمع پیدا میکنند و بنابراین روند بازسازی بافت تسریع میشود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.